Θέλεις να μου πεις τί αμαρτίες έχω κάνει στη ζωή μου; Χθες το βράδυ, σήμερα το βράδυ και δε ξέρω για πόσες νύχτες ακόμη, είμαι με έναν παγκόσμιο γεωφυσικό χάρτη ανά χείρας και κυνηγάω πεταλουδάκια. Ναι, ναι, καλά διάβασες, πεταλουδάκια. Πού τα βρήκα; Δε βρίσκομαι στο δάσος με τις πεταλούδες στη Ρόδο (αν και πολύ θα το ήθελα - ακούς καλέ μου Θεούλη;;;), αλλά μέσα στο σπίτι μου. Δε ξέρω πώς κάθε μέρα συμβαίνει και βρίσκω και από ένα πεταλουδάκι τη στιγμή που θα καθίσω αναπαυτικά στον καναπέ μου, ύστερα από μια δύσκολη ημέρα. Και μεταξύ μας, όχι ότι τα φοβάμαι, απλά και μόνο όσο φαντάζομαι ότι μπορεί τις ώρες που κοιμάμαι να νιώσω ένα φτερούγισμα στο πρόσωπό μου, τρελαίνομαι.*
Παρ' όλα αυτά όμως, έχω δείξει απαράμιλλο θάρρος και γενναιότητα σε αντίστοιχη περίπτωση, χωρίς να ακουστεί η παραμικρή τσιρίδα. Έτσι και αυτές τις δύο μέρες, μάλλον νύχτες για να είμαι ακριβής. Χθες με παίδεψε λίγο το πρώτο άτιμο, αλλά τα κατάφερα και του έδειξα το δρόμο της διαφυγής εκτός παραθύρου. Απόψε όμως με ακροβατικές κινήσεις και ενώ αυτό το δεύτερο είχε χουζουρέψει πάνω σε μια μαξιλάρα του καναπέ, το μετέφερα (μαζί με τη μαξιλάρα) για περίπου 3 μέτρα εκτός παραθύρου επίσης. Ακόμα θα αναρωτιέται πώς το ξεγέλασα έτσι. **
Δεν έχω καταλάβει για ποιον λόγο με επισκέπτονται τόσο συχνά το τελευταίο διάστημα - 3 σε έναν μήνα, αλλά μάλλον κάποιος λόγος θα υπάρχει. Μήπως να τους κόβω και είσοδο; Όχι μωρέ... Κρίμα είναι. Απλά από εδώ και πέρα ότι μπαίνει στο σπίτι μου, από κουνούπι, πεταλουδάκι μέχρι και άνθρωπος, θα περνάει από face control. Το αποφάσισα. ***
* Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται απαραίτητα ένας άντρας
** Τη μαξιλάρα δεν την πέταξα στον ακάλυπτο
*** Το τραγουδάκι αφιερωμένο στους επισκέπτες